bryła obrotowa
Encyklopedia PWN
mech. wielkość fizyczna charakteryzująca bezwładność bryły sztywnej przejawiająca się w czasie ruchu obrotowego;
trzy kąty φ, ψ, θ służące do określania położenia osi kartezjańskiego prostokątnego układu współrzędnych OX′Y′Z′ względem innego kartezjańskiego prostokątnego układu współrzędnych OXYZ o tym samym początku O i tej samej orientacji;
mat. twierdzenia podające proste sposoby obliczania pól powierzchni i objętości brył obrotowych:
techn. nazwa różnych elementów w kształcie brył obrotowych lub zbliżonym, o rozmaitej budowie i różnym, zależnie od przeznaczenia, ukształtowaniu obrzeży;
moment pędu, kręt,
wielkość charakteryzująca ruch ciała (np. punktu materialnego, bryły sztywnej); odgrywa dużą rolę przede wszystkim w dynamice ruchu obrotowego.
fiz. zmiana w czasie położenia ciała materialnego względem wyróżnionego układu odniesienia, zmiana wzajemnego położenia elementów ciała, a także rozchodzenie się zaburzeń pól fizycznych.
